Johan Kaartprijs

In de wereld van vandaag is Johan Kaartprijs een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed spectrum van mensen. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn relevantie in de geschiedenis, zijn invloed op de populaire cultuur is, Johan Kaartprijs is erin geslaagd de aandacht te trekken van miljoenen individuen over de hele wereld. Dit fenomeen heeft aanleiding gegeven tot uitgebreide debatten en analyses op verschillende gebieden, wat heeft geleid tot de productie van talrijke artikelen waarin de verschillende facetten ervan worden onderzocht en verklaard. In deze zin ligt het belang van het behandelen van het onderwerp Johan Kaartprijs in het vermogen ervan om tot reflectie te inspireren, vragen op te werpen en meer begrip te genereren over de betekenis ervan vandaag de dag.
Adèle Bloemendaal (1983)

De Johan Kaartprijs is genoemd naar de Nederlandse acteur Johan Kaart (1897-1976) en wordt jaarlijks toegekend aan een persoon die een opmerkelijke prestatie op het gebied van theateramusement heeft geleverd. De prijs kan ook gezien worden als een ‘genreprijs’ die wordt toegekend aan iemand 'die zich gedurende een reeks van jaren verdienstelijk heeft gemaakt voor het bevorderen van de blijspelkunst of het theateramusement'.

Geschiedenis van de prijs

In de jaren zeventig hebben theatermaker, regisseur en acteur John Lanting, schouwburgdirecteur Wim Bary, impresario Jacques Senf en Guus Oster, de toenmalige directeur van Theater Carré het initiatief genomen om de Johan Kaartprijs in te stellen. Zij vonden dat er weliswaar grote publieke belangstelling was voor blijspelen en kluchten, maar dat het genre te weinig aan bod kwam bij officiële beoordelingen en prijsuitreikingen.

De prijs is voor het eerst in 1975 uitgereikt. De prijs bestaat uit een bronzen beeldje dat Johan Kaart voorstelt. Het beeldje is gemaakt door Pieter de Monchy.

In de periode tot 1990 werd de prijs jaarlijks uitgereikt, maar in de periode daarna nog slechts twee keer. In 2005 werd de prijs nieuw leven ingeblazen en is de jaarlijkse toekenning teruggekeerd.

Winnaars

Mary Dresselhuys (1982)
John Lanting (1987)

Externe link