W dzisiejszym świecie
3 Gwardyjska Armia Pancerna zyskał ogromne znaczenie, generując znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od momentu pojawienia się
3 Gwardyjska Armia Pancerna wywołał niekończące się debaty i sprzeczne opinie, stając się tematem ogólnego zainteresowania, który przyciągnął uwagę milionów ludzi na całym świecie. Nie ma znaczenia, czy
3 Gwardyjska Armia Pancerna działa w obszarze polityki, nauki, kultury, czy jakiejkolwiek innej dziedzinie, jego wpływ jest niezaprzeczalny, a jego obecność jest stała na co dzień. W tym artykule zbadamy różne aspekty
3 Gwardyjska Armia Pancerna i jego wpływ na nasze dzisiejsze społeczeństwo.
|
Ten artykuł dotyczy 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Zobacz też: 3 Armia - inne armie z numerem 3. |
3 Gwardyjska Armia Pancerna (ros. 3-я гвардейская танковая армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej Armii Radzieckiej z okresu II wojny światowej oraz okresu powojennego.
Historia
W maju 1943 rozpoczęto formowanie nowej 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej pod dowództwem gen. por. wojsk pancernych Pawła Rybałki. W lipcu weszła w skład Frontu Briańskiego i w jego składzie brała udział w bitwie na łuku kurskim. W tym czasie w 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej służyło około 40 tys. żołnierzy którzy do dyspozycji mieli 731 pojazdów pancernych oraz 700 dział i moździerzy. Początkowo w jej skład wchodziły: 12 Korpus Pancerny, 15 Korpus Pancerny i inne oddziały.
Ludowy Komisarz Obrony ZSRR doceniając postawę żołnierzy korpusów w bitwie wydał 26 lipca 1943 rozkaz o ich przemianowaniu w korpusy gwardyjskie. Wysoko ocenił działania bojowe 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej Naczelny Dowódca Józef Stalin składając podziękowania całemu jej składowi osobowemu. Po bitwie pod Kurskiem, 3 Gwardyjską Armię Pancerną wycofano do odwodu Naczelnego Dowództwa i zmieniono jej skład. Po zmianach jej skład przedstawiał się następująco: 6 Gwardyjski Korpus Pancerny, 7 Gwardyjski Korpus Pancerny, 9 Korpus Zmechanizowany, 91 Samodzielna Brygada Pancerna i 50 Pułk Motocyklowy. Wspomniana 91 SBPanc. i 50 PM stanowiły odwód dowódcy armii i były używane do zadań doraźnych. W rejon Dniepru na południe od Kijowa oddziały 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej dotarły 21 września 1943, pokonując w trzy dni około 200 km. Jako pierwsi Dniepr sforsowali żołnierze 51 Gwardyjskiej Brygady Pancernej.
Pod koniec 1944 walczyła na przyczółku sandomierskim. Operację wiślańsko-odrzańską, rozpoczęła 12 stycznia 1945 atakiem na Kielce, zdobywając miasto już 15 stycznia.
Dowództwo armii
Dowódca:
Szef sztabu:
- gen. mjr Wasilij Mitrofanow (14.05.1943 - 29.03.1944)
- gen. mjr Dmitrij Bachmietiew (29.03.1944 - 09.05.1945)
Członek Rady Wojennej:
Struktura organizacyjna
Skład w 1943:
Skład w 1945:
Operacje
Przypisy
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 160.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 165.
- ↑ a b Jakubowski 1976 ↓, s. 174.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 180.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 193.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 199.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 203.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 207.
- ↑ Sommerville 1992 ↓, s. 282.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 640,641.
- ↑ 3-я гвардейская танковая армия , ru/ussr/ta/gvta3.html .
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 595.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 196.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 595,596.
Bibliografia
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Wasilij Iwanowicz Czujkow: Początek drogi. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1963.brak strony w książce
- Igor Drogowoz: Czerwona nawałnica. T. 1: Przygotowania. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2000.brak strony w książce
- Igor Drogowoz: Czerwona nawałnica. T. 2: Wojna. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2001.brak strony w książce
- Andrej Antonowicz Grieczko: Siły zbrojne państwie radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.brak strony w książce
- Andrej Antonowicz Grieczko: Historia drugiej wojny światowej 1939 – 1945 w dwunastu tomach. T. 4-10. Warszawa: 1976-1983.brak strony w książce
- W. Iwanowski: Operacje okrążające II wojny światowej na europejskim TWD (studium historyczno-wojskowe). Warszawa: 1973.brak strony w książce
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Izmienenija v organizacji tankovogo korpusa v gody VOV
- Michał Kazakow: Nad mapą minionych bitew. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.brak strony w książce
- Kniak A., Armii RKKA
- Kniak A., Kavalerijskije divizii RKKA
- Kniak A., Tankovyje divizii RKKA
- Mikołaj Popiel: Czołgi ruszyły na zachód. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1963, s. 404.
- Potapov Valeri, The Structure and Organization of the Red Army’s Tank Forces. battlefield.ru. .,
- Franciszek Skibiński: The Structure and Organization of the Red Army’s Tank Forces. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982.brak strony w książce,
- Svirin M., Quantity and condition of tanks in Red Army. battlefield.ru. .
- Michaił Kozłow: Великая Отечественная война 1941-1945: энциклопедия. Moskwa: 1985.brak strony w książce
- Donald Sommerville: Kronika II Wojny Światowej. Warszawa: 1992. ISBN 83-900585-6-1.
- Fryderyk Zbiniewicz: Armia radziecka w wojnie z hitlerowskimi Niemcami. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07489-5.brak strony w książce