Dywizja Forteczna Warszawa
W dzisiejszym świecie Dywizja Forteczna Warszawa to kwestia, która staje się coraz bardziej istotna i widoczna w społeczeństwie. Z biegiem czasu Dywizja Forteczna Warszawa zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie szerokiego spektrum osób, które upatrują w tym temacie możliwości odkrywania nowych pomysłów, debatowania opinii i wymiany doświadczeń. Z różnych perspektyw i podejść Dywizja Forteczna Warszawa okazał się miejscem spotkań różnorodności myśli i wizji, promującym dialog i wzajemne wzbogacanie. W tym kontekście istotne jest, aby zająć się Dywizja Forteczna Warszawa w głębszy i bardziej refleksyjny sposób, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
styczeń 1945 |
| Rozformowanie |
27 lutego 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
Friedrich Weber |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
Dywizja Forteczna Warszawa (niem. Festungs-Division Warschau) – niemiecka improwizowana dywizja z okresu II wojny światowej pod dowództwem generała porucznika Friedricha Webera. Jedna z niemieckich dywizji fortecznych, podporządkowana XXXXVI Korpusowi Armijnemu ze składu 9 Armii (Grupa Armii A).
Historia
Została sformowana 12 stycznia 1945 z mniejszych oddziałów niemieckich, które znalazły się w Warszawie i nie były przydzielone do większych związków taktycznych. Nie stawiała większego oporu i decyzją dowódcy 9 Armii generała majora Smilo von Lüttwitza opuściła miasto bez zgody jego przełożonych. Lüttwitz za niesubordynację stracił stanowisko a jednostka została rozwiązana 27 lutego 1945.
Skład
- 8 Pułk Piechoty Fortecznej
- 88 Pułk Piechoty Fortecznej
- 183 Pułk Piechoty Fortecznej
- 1320 Pułk Artylerii
- 22 Batalion Moździerzy
- 23 Batalion Moździerzy
- 67 Batalion Pionierów
- 669 Zmotoryzowana Kompania Łączności
Bibliografia
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 232. ISBN 978-83-11-11655-9.