Faust (dramat Johanna Wolfganga von Goethego)

Dziś Faust (dramat Johanna Wolfganga von Goethego) zajmuje centralne miejsce we współczesnym społeczeństwie. Jego wpływ rozciąga się na wszystkie dziedziny życia, od polityki po rozrywkę. Wraz z rozwojem technologii Faust (dramat Johanna Wolfganga von Goethego) stał się bardziej dostępny niż kiedykolwiek, wywierając znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje i komunikację. W tym artykule będziemy dalej badać rolę Faust (dramat Johanna Wolfganga von Goethego) we współczesnym życiu, analizując jego znaczenie i implikacje w różnych kontekstach. Od początków do obecnej sytuacji, temat ten jest istotny dla wszystkich zainteresowanych zrozumieniem otaczającego nas świata.
Faust
Ilustracja
Faust, pierwsze wydanie z 1808 r.
Autor

Johann Wolfgang von Goethe

Typ utworu

dramat

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Królestwo Wirtembergii

Język

niemiecki

Data wydania

1833

Anton Kaulbach: "Faust & Mephisto"

Faust – dramat Johanna Wolfganga von Goethego w dwóch częściach, napisany w latach 1773–1832, wydany w całości dopiero po śmierci autora w 1833. Zawiera blisko 12 tysięcy wersów, dlatego uważany jest za dzieło niesceniczne. Uznaje się go za najwybitniejsze dzieło Goethego i syntezę jego poglądów. Tematem utworu jest zakład Boga z Mefistofelesem o duszę tytułowego doktora Fausta. Faust ma ją oddać diabłu, gdy zasmakuje pełni szczęścia i wypowie słowa: trwaj chwilo, jesteś piękna.

Pierwowzór bohatera

Pierwowzorem postaci Fausta był Johann Georg Faust (ok. 1480–1540) – niemiecki alchemik, astrolog i wędrowny naukowiec, autor traktatu alchemicznego Zmuszenie piekła. Jego czarna legenda narodziła się w 1587 po wydaniu książki Geschichte von Dr. Johann Fausten, dem weitteschreyten Zauberer und Schwarzkünstler (Historia doktora Johanna Fausta, słynnego czarnoksiężnika i mistrza czarnej magii). Fausta przedstawiono w niej jako bezbożnika, który – by posiąść wiedzę – podpisał pakt z Mefistofelesem, ale diabeł skręcił mu kark i zabrał jego duszę do piekła. Od tego czasu Faust stał się symbolem człowieka, który zawiera pakt z szatanem, aby poznać tajemnicę istnienia.

Na kształt literackiego Fausta wpłynęła także postać renesansowego maga Henryka Korneliusza Agryppy. W utworze Faust nazywany jest przez Małgorzatę Henrykiem.

Prace nad Faustem

Prace nad Faustem Goethe rozpoczął w latach 1773–1774, do czego zainspirowała go m.in. wizyta w słynnej Piwnicy Auerbacha w Lipsku (pojawia się ona w pierwszej części dramatu). Ta pierwotna wersja dramatu znana jest jako tzw. Prafaust (Urfaust).

Około 1794 roku, pod wpływem Friedricha Schillera, Goethe powrócił do tematu i zajął się dokończeniem części pierwszej. Z tego okresu pochodzi m.in. wiersz Przypisanie, Prolog w teatrze i Prolog w niebie. Cała część pierwsza ukazała się drukiem w 1808.

Około 1829 pisarz zaczął pracować nad drugą częścią dramatu, którą tworzył do końca swego życia. Goethe zapieczętował rękopis drugiej części, który miał – zgodnie z wolą poety – ukazać się dopiero po jego śmierci. Ostatecznie cały dramat został wydany drukiem w 1833.

Muzyczne opracowania Fausta

Faust i Mefistofeles występują w operze Ognisty anioł Siergieja Prokofjewa.

Inspiracje literackie Fausta

Do Fausta nawiązuje wiele utworów literackich, m.in. powieści Thomasa Manna Doktor Faustus i Czarodziejska góra oraz powieść Harry’ego Mulischa Odkrycie nieba. Cytat z Fausta posłużył jako motto powieści Michaiła Bułhakowa, Mistrz i Małgorzata.

Zobacz też

Linki zewnętrzne