Olza (rzeka)

W dzisiejszym świecie Olza (rzeka) to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Olza (rzeka) wywołał bezprecedensową debatę. Kontynuując badanie tego stale ewoluującego zjawiska, ważne jest, aby zrozumieć jego konsekwencje i sposób, w jaki kształtuje otaczający nas świat. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Olza (rzeka), od jego historii po dzisiejsze skutki, aby rzucić światło na ten temat i zachęcić do świadomej dyskusji.
Olza
Olše
Ilustracja
Olza w Cieszynie, widoczny jeden z jazów
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Czechy

Lokalizacja

województwo: śląskie
kraj: morawsko-śląski

Rzeka
Długość 86,2 km (16 km w Polsce, 46 km w Czechach, 24 km granica między Polską i Czechami) km
Powierzchnia zlewni

1118 km²

Średni przepływ

10 m³/s przy ujściu

Źródło
Miejsce w Istebnej, pod Gańczorką i Karolówką, na zachodnich stokach grzbietu Beskidu Śląskiego
Wysokość

840–880 m n.p.m.

Współrzędne

49°33′41″N 18°50′40″E/49,561389 18,844444

Ujście
Recypient rzeka Odra
Miejsce

na północ od Bogumina, koło wsi Olza (powiat wodzisławski)

Wysokość

191 m n.p.m.

Współrzędne

49°56′57,3″N 18°19′58,6″E/49,949236 18,332944

Mapa
Mapa rzeki
Dorzecze Olzy
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Instalacja artystyczna nad Olzą w Cieszynie podczas wydarzenia Rzeka Olza-Open Air Museum

Olza (cz. Olše, niem. Olsa) – rzeka na Śląsku Cieszyńskim, na granicy Polski i Czech, będąca prawym dopływem Odry.

Przebieg

Długość 86,2 km, powierzchnia zlewiska 1117,6 km², z tego 479 km² na terytorium Polski. 49 większych dopływów. Źródła w Koniakowie w gminie Istebna, pod Gańczorką i Karolówką, na zachodnich stokach grzbietu Beskidu Śląskiego, na wysokości 840–880 m n.p.m. Uchodzi do Odry na północ od Bogumina, koło wsi Olza, na wysokości 191 m n.p.m. Średni spadek 0,67%, średni przepływ przy ujściu ok. 10 m³/s.

Pierwsze 16 km biegu na terenie Istebnej, w granicach Polski. Na tym odcinku średni spadek wynosi ok. 2,5%. Rzeka płynie tu generalnie w kierunku zachodnim. W toku źródłowym, u południowych podnóży Filipionek, na Olzie istniała klauza, której ślady w postaci zabagnionego rozlewiska były widoczne jeszcze na początku XXI w. W 2013 r. na tym miejscu staraniem Nadleśnictwa Wisła został zbudowany Zbiornik Małej Retencji „Gańczorka”. Poniżej zbiornika koryto stosunkowo szerokie, w korycie widoczne odsłonięcia fliszu karpackiego. Poniżej „Tartaku” w Istebnej rzeka silnie meandruje u południowych podnóży Młodej Góry, płynąc do granicy państwa krętą, miejscami bardzo wąską i głęboką doliną. Poniżej granicy systematycznie wykręca ku północnemu zachodowi.

W górnym biegu w granicach Czech, od Jabłonkowa po Trzyniec Olza tworzy granicę między Beskidem Śląskim a Beskidem Śląsko-Morawskim. W biegu środkowym, od Cieszyna do Karwiny oraz w dolnym, od Zawady/Godowa po ujście do Odry, korytem Olzy biegnie granica polsko-czeska.

Dopływy Olzy

Lista nazwanych cieków w dorzeczu Olzy:

Olza (ujście do Odry)

   ├───P───Szotkówka
   │ └───P───Lesznica
   ├───P───Pietrówka
   ├───L───Stonawka
   ├───P───Bobrówka
   │ └───L───Młynówka
   ├───P───Puńcówka
   ├───L───Ropiczanka
   ├───L───Tyrka
   ├───P───Lesznianka
   ├───P───Wędryńka
   ├───L───Kopytná
   ├───P───Głuchówka
   │ └───P───Strzelma
   ├───P───Radwanów
   ├───L───Łomna
   │ └───P───Osetnica
   ├───L───Lyski
   ├───L───Bukowiec
   ├───L───Gliniany
   ├───P───Prądowiec
   ├───P───Połomity Mały
   ├───P───Połomity Wielki
   ├───L───Raztoka
Olza (źródło)

Przyroda

parki krajobrazowe

rezerwaty przyrody

Konotacje w kulturze

Olza i jej źródła zajmują poczesne miejsce w kulturze duchowej mieszkańców Śląska Cieszyńskiego. Pieśń „Płyniesz Olzo po dolinie”, do której słowa ułożył Jan Kubisz, pochodzący z położonej nad tą rzeką wsi Końska, uznawana jest za nieoficjalny hymn Śląska Cieszyńskiego.

Hydronimia

Nazwa rzeki we współczesnej formie Olza wspominana była już w 1425 r. Według polskiego językoznawcy, związanego ze Śląskiem Henryka Borka, etymologia nazwy rzeki „Olza” wywodzi się od praindyjskiej formy * Ali-gā od * ali- ‘biały’, skąd prasłowiańskie * Olьdza, a więc pierwotnie ‘biała rzeka’ (podobnie jak Łaba ← * Alba, łac. albus ‘biały’). Twórca teorii hydronimii staroeuropejskiej, Hans Krahe stwierdził, że rdzeń *el-/*ol-/*al- oznacza „wodę, wilgoć”. Podobną teorię akceptuje (m.in. za J. Rozwadowskim) Robert Mrózek: OlzaOldzaOliga z pierwotnym znaczeniem ‘woda’, ‘ciecz’. Niemiecki onomasta Jürgen Udolph wywodzi nazwę „Aliga”, przekształconą następnie w „Olbga”, „Oldza”, od staroeuropejskiego *el-g/*ol-g („pachnieć, śmierdzieć, gnić”), stąd „Olza” oznacza „rzekę wydzielającą zapach” (nazwa „Olbga” – „bagno, błoto”).

W niemieckojęzycznych źródłach drukowanych rzeka występuje od 1493 r. pod nazwą „Olsa”. Czeska nazwa urzędowa rzeki („Olše”), utrwalona w dwudziestoleciu międzywojennym jako jeden z elementów czechizacji tzw. Zaolzia, obecnie budzi kontrowersje nawet wśród uczonych czeskich. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił rzekę w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Elsa fl. .

Miejscowości położone nad Olzą

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. A. Dorda, 2009, s. 66.
  2. a b Mirosław J. Barański: Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik turystyczny. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1994, s. 210-211, seria: Polskie góry. ISBN 83-7005-357-2.
  3. Wg informacji na tablicy wmurowanej w zaporę (2020 r.)
  4. Zdzisław Hierowski: 25 lat literatury na Śląsku 1920-1945. Katowice – Wrocław: Wydawnictwa Instytutu Śląskiego, 1947. OCLC 69489660. (pol.).
  5. a b Henryk Borek: Wśród śląskich nazw (seria: „Encyklopedia wiedzy o Śląsku”), wyd. Instytut Ślaski w Opolu, Opole 1986, s. 23–24.
  6. Henryk Borek: Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, wyd. Instytut Śląski w Opolu, Opole 1988, s. 52.
  7. Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, wyd. Uniwersytet Śląski, Katowice 1984 ISBN 82-00-00622-2, s. 131.
  8. Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 175. ISBN 978-83-910595-2-4.

Bibliografia

  • Aleksander Dorda: Środowisko abiotyczne. Charakterystyka hydrograficzna. Rzeki i potoki. Dorzecze Odry. W: Dzieje Śląska Cieszyńskiego od zarania do czasów współczesnych pod redakcją Idziego Panica. T. I: Śląsk Cieszyński w czasach prehistorycznych. Cz. pierwsza: Środowisko przyrodnicze. Cieszyn: Starostwo Powiatowe, 2009, s. 66–68. ISBN 978-83-926929-2-8.

Linki zewnętrzne