W tym artykule poznamy fascynujący świat Trzebież i wszystko, co ma do zaoferowania. Od początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Trzebież jest tematem interesującym ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na tych stronach będziemy szczegółowo analizować najważniejsze aspekty Trzebież, odkrywając jego tajemnice i odkrywając nowe aspekty, o których być może nie miałeś pojęcia. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i poznania Trzebież, która niewątpliwie pozostawi Cię z odnowioną i wzbogacającą perspektywą.
Ten artykuł dotyczy polskiej wsi. Zobacz też: trzebież – rodzaj cięć pielęgnacyjnych drzewostanu.
Wieś składa się z 2 części: starszej południowo-wschodniej, zwanej Trzebieżą Wielką, i nowszej po stronie północno-zachodniej – Trzebieży Małej, gdzie znajdują się plaże.
Historia
Pierwsze kronikarskie wzmianki o Trzebieży pochodzą z ok. 1280 r., kiedy to ks. pomorski Bogusław IV nadał wieś mieszczaninowi ze Szczecina. Osada poniosła duże straty w czasie wojen trzydziestoletniej i siedmioletniej. W następnych wiekach Trzebież rozwijała się jako typowa osada nad Zalewem Szczecińskim. W XVIII w. wieś uzyskała własny samorząd. W końcu XIX w. powstały tu porty żeglugi pasażerskiej oraz tranzytowy, a także stocznia. Po roku 1898 Trzebież uzyskała połączenie kolejowe z Policami, a w 1910 r. uruchomiono regularne połączenie pasażerskie. Do 1930 r. wody zalewu odsłoniły plażę o czystym piasku. Zapoczątkowało to rozwój ruchu turystycznego.
W czasie II wojny światowej osada ucierpiała w ok. 40% pod względem zabudowy (głównie port oraz tartak). Istniał tu także przejściowy obóz dla polskich robotników przymusowych. Trzebież została zajęta 27 kwietnia 1945 r. przez wojska radzieckie (2 Front Białoruski – 2 Armia Uderzeniowa) i polskie, a została oddana pod administrację polską we wrześniu 1946 r. po likwidacji tzw. Enklawy Polickiej.
Przez kilka powojennych miesięcy miejscowość była nazywana przez pierwszych polskich osadników Zatoką. W 1946 powstał tu Zarząd Lasów Zaodrzańskich, przekształcony później w Nadleśnictwo Trzebież. Do 1948 r. uruchomiono ponownie port, stocznie, tartak, powstała spółdzielnia rybacka „Certa”. Osada zaczęła się rozwijać dynamicznie. Największy rozkwit Trzebieży przypada na lata 70. XX wieku, był to wówczas największy polski port nad Zalewem Szczecińskim.
24 listopada 2018 w wyniku podpalenia spłonęła kilkusetmetrowa drewniana promenada spacerowa nad Zalewem Szczecińskim.
9 września 2023 nad zalewem w Trzebieży stanął pomnik podróżnika Aleksandra Doby (1946-1921) , który jako pierwszy na świecie przepłynął kajakiem przez Atlantyk z kontynentu na kontynent.
Pochodzenie nazwy miejscowości
Nazwa polska wsi pochodzi od do wyrazu trzebić – wycinać, karczować las. Jest to historyczne nawiązanie do istniejącego tutaj od czasów średniowiecznych wytrzebionego uroczyska zwanego dawniej Zerebis, co można odczytać jako Czerebiesz, Trzebież.
Niemiecka nazwa wsi Ziegenort pochodzi od niemieckiego słowa Ziege oznaczającego rybę ciosę (Pelecus cultratus), w którą dawniej zasobne były wody Zalewu Szczecińskiego. Dawniej spotykano także formę Zegenort, w ortografii dolnoniemieckiej.
Na promenadzie między Małą Trzebieżą a Wielką Trzebieżą znajduje się droga pieszo–rowerowa.
Ulice Trzebieży:
Boczna
Brzozowa
Dolna
Kopernika
Kościuszki (niem. Stettinerstraße / Hindenburgstraße)
Kwiatkowskiego (niem. Landwegstraße)
Leśna
Osadników (niem. Dorfstraße / Hitlerstraße)
Piaskowa (powstała w latach 90. XX w.)
Plażowa (powstała w latach 90. XX w.)
Portowa (niem. Hafenstraße) –
Rybacka (niem. Strandstraße)
Spacerowa (powstała 2006 r.) –
Wkrzańska (poprzednia nazwa: WOP (Wojsk Ochrony Pogranicza)) (niem. Neuwarperstraße / Bahnhofstraße) –
Zachodnia (wydzielona w latach 90. XX w. z ul. Kościuszki)
Turystyka i rozrywka
W sezonie letnim Trzebież pełni funkcję wczasowo-wypoczynkową. Mieszczą się tutaj liczne kolonie młodzieży. Miejscowa ludność wynajmuje też letnikom kwatery prywatne.
Wieś jest siedzibą klubu piłkarskiego KS Rybak Trzebież, który został założony w 1948 roku jako Ludowy Zespół Sportowy „Rybak”. Aktualnie występuje w A-klasie.
↑ErnstE.BahrErnstE., Ziegenort, Helge Bei derH.B.Wieden, RoderichR.Schmidt (red.), Handbuch der historischen Stätten Deutschlands. Band 12: Mecklenburg / Pommern, Stuttgart: Kröner, 1996, s. 326, ISBN 3-520-31501-7.
↑HeinrichH.BerghausHeinrichH., Landbuch des Herzogthums Pommern und des Fürstenthums Rügen. Teil II. Band 1, Anklam 1865, s. 1056.
↑Provinz Pommern 1845, s. 1 (de); Provinz Pommern 1849, Neuster Zeitungs Atlas, J. Meyer, 1855, s. 1. (de); Preussische Provinz Pommern 1:600 000, Geographisches Institut, Heinrich Kiepert, Weimar 1856 s. 1 (de); Karte der historischen preussischen Provinz Pommern 1905 1:600 000, Deutsches Verlaghaus Bong & Co, Berlin 1905, s. 1 (de).
↑Atlas historyczny Polski. Wyd. 12 1993. Warszawa / Wrocław: Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1993. ISBN 83-7000-016-9. (pol.).brak strony w książce
↑Wielki atlas historyczny. Wyd. 3. Warszawa: Demart, 2003. ISBN 83-89239-57-4. (pol.).brak strony w książce
↑PiotrP.SkurzyńskiPiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 112, ISBN 978-83-7495-133-3.
↑Okolice Szczecina: 1:75 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2007, s. 1–2. ISBN 978-83-601-2096-5. (pol.).