W tym artykule poznamy fascynujący świat José Ramos-Horta. Od swojego powstania po wpływ na współczesne społeczeństwo, José Ramos-Horta odegrał kluczową rolę w różnych obszarach życia codziennego. Na przestrzeni historii José Ramos-Horta był źródłem inspiracji, kontemplacji i debaty, wywierając znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat. Poprzez szczegółową analizę zbadamy wiele aspektów José Ramos-Horta, od jego korzeni po dzisiejszą ewolucję, zapewniając pełny i wzbogacający wgląd w ten intrygujący temat. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i poznania José Ramos-Horta!
José Manuel Ramos-Horta (ur. 26 grudnia1949 w Dili) – pierwszy minister spraw zagranicznych Timoru Wschodniego, do 25 czerwca 2006. Premier od 26 czerwca 2006 do 19 maja 2007. Prezydent Timoru Wschodniego od 20 maja 2007 do 20 maja 2012 i ponownie od 20 maja 2022.
W okresie okupacji tego terytorium przez Indonezję był działaczem na rzecz niepodległości i rzecznikiem ruchu oporu w latach 1975–1999. W 1996 został laureatem pokojowej Nagrody Nobla.
José Ramos Horta przez lata jeździł po świecie, aby wypraszać u międzynarodowych instancji wsparcie w walce o wolność dla swojej ojczyzny, Timoru Wschodniego. Po dekolonizacji Timoru Wschodniego (dawnej kolonii portugalskiej) w 1975, terytorium to zajęła Indonezja. José Ramos Horta, przywódca Rewolucyjnego Frontu na rzecz Niepodległości Timoru Wschodniego, latami starał się przekonać szefów najbardziej wpływowych państw i organizacji, że jego rodakom należy udzielić pomocy. Interweniował między innymi w ONZ-owskiej Komisji Praw Człowieka i Radzie Bezpieczeństwa. Bardzo długo jego starania spotykały się jedynie z deklaracjami bez pokrycia. Po wielu latach starań José Ramosa Horty, w 1999 udało się doprowadzić do referendum, w którym mieszkańcy Timoru Wschodniego zdecydowanie odrzucili indonezyjski projekt autonomii i opowiedzieli się za niepodległością.
11 lutego 2008 José Ramos Horta został ranny podczas ataku rebeliantów na jego dom. Po otrzymaniu wstępnej pomocy medycznej, został przetransportowany do Australii w stanie krytycznym, lecz niezagrażającym życiu. Jego obowiązki w kraju przejął 13 lutego 2008 przewodniczący parlamentu, Fernando de Araujo. 17 kwietnia 2008 prezydent powrócił do sprawowania funkcji.
W wyborach prezydenckich z 17 marca 2012 ubiegał się o reelekcję. Nie przeszedł jednakże do drugiej tury wyborów. Zdobył 17,48% głosów poparcia, przegrywając z Francisco Guterresem (28,76%) oraz Taurem Matanem Ruakiem (25,71%), który ostatecznie został wybrany na urząd prezydenta.