Szirin Ebadi

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Szirin Ebadi, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Aby zapewnić szerokie i szczegółowe spojrzenie na ten temat, zbadamy różne aspekty związane ze Szirin Ebadi, od jego pochodzenia lub ewolucji po wpływ w różnych kontekstach. W całym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Szirin Ebadi, a także wyzwań i możliwości, jakie stwarza. Podobnie zagłębimy się w możliwe rozwiązania lub strategie stawienia czoła trudnościom związanym z Szirin Ebadi. Ostatecznie ten artykuł ma na celu zapewnienie czytelnikom głębszego i pełniejszego zrozumienia Szirin Ebadi, aby zachęcić do dialogu i refleksji na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
Szirin Ebadi
شیرین عبادی
Ilustracja
Szirin Ebadi (2011)
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1947
Hamadan

Zawód, zajęcie

prawniczka

Miejsce zamieszkania

Teheran

Narodowość

perska

Alma Mater

Uniwersytet Teherański

Wyznanie

szyizm

Małżeństwo

Javad Tavassolian

Dzieci

Negar, Nargess

podpis
Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Szirin Ebadi (pers.: شیرین عبادی IPA: , ur. 21 czerwca 1947 w Hamadanie) – irańska prawniczka, działaczka na rzecz praw człowieka oraz nauczycielka akademicka i publicystka.

Zarys biografii

Jako pierwsza kobieta w historii Iranu była sędzią. Gdy zakazano jej wykonywania zawodu, została adwokatką i broniła wielu działaczy opozycji. Aresztowana i skazana na trzy lata pozbawienia wolności – wykonanie wyroku zawieszono pod naciskiem opinii publicznej. Jest nieoficjalną rzeczniczką praw kobiet w Iranie i założycielką Towarzystwa Obrony Praw Dzieci w tym kraju. Głosi potrzebę dialogu pomiędzy różnymi kulturami i religiami świata, opartego na wspólnych, łączących je, wartościach.

Otrzymała wiele wyróżnień za działalność na rzecz praw człowieka, z których najważniejszym jest Pokojowa Nagroda Nobla, przyznana 10 grudnia 2003.

W 1994 napisała książkę: Historia i dokumentacja praw człowieka w Iranie. Jest także autorką książki napisanej we współpracy z Azadeh Moaveni: Broniłam ofiar • Pamiętnik z Iranu.