Piotr Myszkowski (biskup)
| ||
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci |
5 kwietnia 1591 | |
| Biskup płocki | ||
| Okres sprawowania |
1567–1577 | |
| Biskup krakowski | ||
| Okres sprawowania |
1577–1591 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
5 lipca 1577 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Piotr Myszkowski (ur. ok. 1505 w Przeciszowie, zm. 5 kwietnia 1591 w Krakowie) – biskup płocki i krakowski oraz podkanclerzy koronny, sekretarz wielki koronny i królewski, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1562–1568, proboszcz gnieźnieński, płocki, łęczycki i warszawski, dziekan krakowski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej od 1549 roku, sekretarz Zygmunta II Augusta.
Życiorys
Piotr Myszkowski herbu Jastrzębiec studiował na Akademii Krakowskiej od 1527 r. wspierany finansowo przez biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego. Dalsze studia odbył w Padwie (po 1535 r.) i Rzymie (1542 r.). W 1544 r. został mianowany kanonikiem krakowskim i gnieźnieńskim. Biskup płocki w latach 1567–1577, przeniesiony na biskupstwo krakowskie 5 lipca 1577 roku, podkanclerzy koronny, sekretarz wielki koronny od 1559 roku, scholastyk krakowski, dziekan krakowski w 1560 roku, Jako ksiądz i biskup zgromadził ogromny majątek ziemski, który stanowiły 3 miasta i 78 wsi oraz zamki w Bobolicach, Książu Wielkim i Mirowie, z którego po jego śmierci bratankowie Piotr i Zygmunt Myszkowscy utworzyli w 1601 r. tzw. Ordynację Myszkowskich.
Piotr Myszkowski pracował również jako sekretarz królewski, a od 1559 r. na dworze króla Zygmunta Augusta zajmował stanowisko podkanclerzego. Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski. Jako biskup krakowski zabiegał o wydanie edyktów przeciw braciom polskim. W 1580 r. zwołał synod diecezjalny. Rozbudował pałace biskupów krakowskich w Kielcach i Bodzentynie. Popierał działalność jezuitów. Za czasów jego rządów ks. Piotr Skarga założył w Krakowie Arcybractwo Miłosierdzia. Sprzyjał także zakonowi dominikanów. Zgromadził wokół siebie wielu intelektualistów i uczonych. Był mecenasem Jana Kochanowskiego. Został pochowany w kaplicy św. Dominika przy kościele OO Dominikanów. Kaplica ta jest dziełem Santi Gucciego, mauzoleum rodu Myszkowskich.
Był uczestnikiem zjazdu w Stężycy w 1575 roku. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga.
Przypisy
- ↑ a b Wielka ilustrowana encyklopedia powszechna, Wydawnictwo Gutenberga Kraków,Tom XI, s. 65,
- ↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock , s. 354.
- ↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. III, Gniezno 1883, s. 68.
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 146.
- ↑ Zbigniew Stankiewicz,Dzieje wielkości i upadku Aleksandra Wielopolskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, s. 11,
- ↑ Krzysztof Myśliński, Pałac Wielopolskich w Chrobrzu siedziba Ordynacji Myszkowskich, Kielce 2012, s. 74
- ↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
- ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 149.
- ↑ Paweł Rybak, Zjazd Szlachty w Stężycy (Maj–Czerwiec 1575 r.). Na tle drugiego bezkrólewia, Toruń 2002, s. 203.
- ↑ Leszek Kieniewicz, Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299.
