to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną,
stał się punktem odniesienia w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy omawiamy jego implikacje w polityce, jego znaczenie w historii, czy jego znaczenie w teraźniejszości,
okazał się tematem wartym głębszego zbadania. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty
, od jego początków po obecny wpływ, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu.
Werner Arber (ur. 3 czerwca 1929 w Gränichen w kantonie Argowia) – genetyk i mikrobiolog szwajcarski, laureat Nagrody Nobla z medycyny w 1978 (odkrycie enzymów restrykcyjnych i ich zastosowanie w genetyce molekularnej).
Życiorys
Urodził się w Gränichen, tam też uczęszczał do szkoły podstawowej. W 1949 roku zdał maturę w gimnazjum (Alte Kantonsschule) w Aarau, po czym podjął studia na Politechnice Federalnej w Zurychu. Dyplom w dziedzinie nauk przyrodniczych uzyskał w 1953 roku. W listopadzie tego roku rekomendacja wykładowcy fizyki eksperymentalnej, Paula Scherrera, pomogła mu uzyskać stanowisko asystenta w kierowanym przez Eduarda Kellenbergera Laboratorium Biofizyki na Uniwersytecie Genewskim.
Laboratorium Biofizyki w Genewie dysponowało dwoma prototypowymi mikroskopami elektronowymi, Werner Arber zajmował się wykorzystaniem ich do obserwacji preparatów biologicznych oraz opracowywaniem technik preparatyki. Z laboratorium współpracował Jean Weigle, który zajmował się badaniem bakteriofagów lambda na California Institute of Technology. Werner Arber zainteresował się tą tematyką i podjął ją w swojej pracy doktorskiej.
W 1958 roku, po zdaniu egzaminu doktorskiego, przyjął ofertę pracy na University of Southern California w Los Angeles. Rok później zdecydował się na powrót do Genewy, ale przedtem odbył wizyty naukowe u Gunthera Stenta w University of California, Berkeley, Joshui Lederberga na Uniwersytecie Stanforda oraz Salvadora Lurii w MIT.
Werner Arber rozwinął pracę Salvadora Lurii, który opisał budowę bakteriofagów i ich zdolność do mutacji. Swoje badania Arber skoncentrował na działaniach enzymów, obecnych w bakteriach, zdolnych do modyfikowania DNA atakujących je wirusów. Wyniki prac przeprowadzonych wraz z doktorantką Daisy Dussoix, pozwoliły na opisanie enzymów restrykcyjnych oraz mechanizmu restrykcji-modyfikacji jako właściwości specyficznych dla danego szczepu bakterii. Praca habilitacyjna Arbera przedstawiona w 1962 roku na Uniwersytecie Genewskim również dotyczyła tej tematyki.
W 1970 roku Werner Arber przebywał jako visiting professor na Wydziale Biologii Molekularnej University of California, Berkeley. W 1971 roku powrócił do Szwajcarii i podjął pracę w Biozentrum utworzonym właśnie na Uniwersytecie w Bazylei.
W 1978 został, wraz z Amerykanami Danielem Nathansem i Hamiltonem Smithem, uhonorowany Nagrody Nobla z medycyny za odkrycie enzymów restrykcyjnych i ich zastosowanie w genetyce molekularnej.
Życie prywatne
Ożenił się w 1966 roku, z żoną Antonią mają dwie córki: Silvię (ur. 1968) i Caroline (ur. 1974).
Przypisy
Linki zewnętrzne
XX wiek |
- 1901: Behring
- 1902: Ross
- 1903: Finsen
- 1904: Pawłow
- 1905: Koch
- 1906: Golgi, Ramón y Cajal
- 1907: Laveran
- 1908: Miecznikow, Ehrlich
- 1909: Kocher
- 1910: Kossel
- 1911: Gullstrand
- 1912: Carrel
- 1913: Richet
- 1914: Bárány
- 1919: Bordet
- 1920: Krogh
- 1922: Hill, Meyerhof
- 1923: Banting, Macleod
- 1924: Einthoven
- 1926: Fibiger
- 1927: Wagner-Jauregg
- 1928: Nicolle
- 1929: Eijkman, Hopkins
- 1930: Landsteiner
- 1931: Warburg
- 1932: Sherrington, Adrian
- 1933: Morgan
- 1934: Whipple, Minot, Murphy
- 1935: Spemann
- 1936: Dale, Loewi
- 1937: Szent-Györgyi
- 1938: Heymans
- 1939: Domagk
- 1943: Dam, Doisy
- 1944: Erlanger, Gasser
- 1945: Fleming, Chain, Florey
- 1946: Muller
- 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay
- 1948: Müller
- 1949: Hess, Moniz
- 1950: Kendall, Reichstein, Hench
- 1951: Theiler
- 1952: Waksman
- 1953: Krebs, Lipmann
- 1954: Enders, Weller, Robbins
- 1955: Theorell
- 1956: Cournand, Forßmann, Richards
- 1957: Bovet
- 1958: Beadle, Tatum, Lederberg
- 1959: Ochoa, Kornberg
- 1960: Burnet, Medawar
- 1961: Békésy
- 1962: Crick, Watson, Wilkins
- 1963: Eccles, Hodgkin, Huxley
- 1964: Bloch, Lynen
- 1965: Jacob, Lwoff, Monod
- 1966: Rous, Huggins
- 1967: Granit, Hartline, Wald
- 1968: Holley, Khorana, Nirenberg
- 1969: Delbrück, Hershey, Luria
- 1970: Katz, Euler, Axelrod
- 1971: Sutherland
- 1972: Edelman, Porter
- 1973: Frisch, Lorenz, Tinbergen
- 1974: Claude, Duve, Palade
- 1975: Baltimore, Dulbecco, Temin
- 1976: Blumberg, Gajdusek
- 1977: Guillemin, Schally, Yalow
- 1978: Arber, Nathans, Smith
- 1979: Cormack, Hounsfield
- 1980: Benacerraf, Dausset, Snell
- 1981: Sperry, Hubel, Wiesel
- 1982: Bergström, Samuelsson, Vane
- 1983: McClintock
- 1984: Jerne, Köhler, Milstein
- 1985: Brown, Goldstein
- 1986: Cohen, Levi-Montalcini
- 1987: Tonegawa
- 1988: Black, Elion, Hitchings
- 1989: Bishop, Varmus
- 1990: Murray, Thomas
- 1991: Neher, Sakmann
- 1992: Fischer, Krebs
- 1993: Roberts, Sharp
- 1994: Gilman, Rodbell
- 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus
- 1996: Doherty, Zinkernagel
- 1997: Prusiner
- 1998: Furchgott, Ignarro, Murad
- 1999: Blobel
- 2000: Carlsson, Greengard, Kandel
|
---|
XXI wiek |
- 2001: Hartwell, Hunt, Nurse
- 2002: Brenner, Horvitz, Sulston
- 2003: Lauterbur, Mansfield
- 2004: Axel, Buck
- 2005: Marshall, Warren
- 2006: Fire, Mello
- 2007: Evans, Capecchi, Smithies
- 2008: zur Hausen, Barré-Sinoussi, Montagnier
- 2009: Blackburn, Greider, Szostak
- 2010: Edwards
- 2011: Beutler, Hoffmann, Steinman
- 2012: Gurdon, Yamanaka
- 2013: Rothman, Schekman, Südhof
- 2014: E. Moser, M.-B. Moser, O’Keefe
- 2015: Campbell, Ōmura, Tu
- 2016: Ōsumi
- 2017: Hall, Rosbash, Young
- 2018: Allison, Honjo
- 2019: Ratcliffe, Semenza, Kaelin
- 2020: Alter, Houghton, Rice
- 2021: Julius, Patapoutian
- 2022: Pääbo
- 2023: Karikó, Weissman
|
---|