W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna na dzisiejsze społeczeństwo. Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ ma ogromny wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule zbadamy znaczenie Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna w życiu codziennym, a także jego wpływ w takich obszarach, jak ekonomia, polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna, szukając pełniejszego zrozumienia jego znaczenia i konsekwencji. Mamy nadzieję, że pod koniec tego artykułu udało nam się uzyskać głębszy i pełniejszy wgląd w Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Spółgłoska szczelinowa sycząca dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: .
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa – język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej .
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.
Terminologia
Spółgłoskę zalicza się do spółgłosek syczących (sybilantów).
W niektórych językach występuje spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa bezdźwięczna, nie posiadająca odrębnego symbolu IPA, zapisywana , lub , kiedy niezbędne jest rozróżnienie.
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa-język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej.
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna